طبق گزارش روزنامه گاردین، پژوهشی که در دانشگاه ادینبورگ با همکاری دانشگاه سیدنی انجام شد، نشان می‌دهد که فرزندان اول خانواده، نسبت به برادرها و خواهرهای کوچک‌تر خود، بهرۀ هوشی بالاتری دارند و از مهارت‌های تفکر بهتری برخوردارند.
این مسئله می‌تواند به این دلیل باشد که بچه‌های بزرگ‌تر تحریک‌های ذهنی بیشتری را دریافت می‌کنند.
با اینکه پدر و مادر ها معمولاً سطح یکسانی از حمایت عاطفی را برای فرزندانشان فراهم می‌کنند، اما فرزندان اول توجه کامل و تقسیم نشده ی والدین را دریافت می‌کنند .
همچنین نمی توان از این مورد چشم پوشی نمود که والدین همواره به بچه های ارشد تکالیفی را محول می‌کنند که این کار مهارت‌های تفکر را بیشتر در آن ها پرورش می‌دهد.
این پژوهش بر روی 5 هزار کودک از دوران پیش از تولد تا سن 14 سالگی با در نظر گرفتن عواملی همچون پیشینۀ خانوادگی و شرایط اقتصادی انجام شد.
در این پژوهش، فرزندان نخست خانواده‌ها از سطح نمرات بالاتری در آزمون‌های خواندن و واژگان برخوردار بودند که به گفتۀ محققین می‌تواند نشانگر «تأثیر ترتیب تولد» باشد.
این مسئله به معنای آن است که فرزندان ارشد همواره در تحصیلات خود موفق‌ترند و در آینده شغل‌های بهتر با درآمدهای بالاتری نصیبشان می‌شود.
دکتر آنا نوئوو چیکرو، از پژوهشگران دانشگاه ادینبورگ، گفت: «نتایج پژوهش ما نشان می‌دهد تغییرات عمده در رفتار والدین با کودکان، می‌تواند علت تغییرات در نتایج تحصیلی و شغلی فرزندان را به‌خوبی توضیح دهد.»
پیش‌تر نیز نتایج پژوهشی که در دانشگاه کالیفرنیای امریکا انجام شده بود نشان می داد والدین معمولاً فرزند اول خود را بیش از سایر فرزندان دوست دارند.
اما فرزند ارشد خانواده بودن همیشه هم خوب و جذاب نیست. طبق پژوهشی که در سال 2009 میلادی انجام شده، فرزندان اول خانواده دو برابر بیشتر از خواهر و برادر کوچک‌تر خود، برای کسب موفقیت در مدرسه تحت فشار هستند.
به نظر می رسد داشتن تعادل و تدبیر در نحوه ی تربیت و میزان مورد توجه قرار دادن فرزندان بتواند ، آینده یی روشن و موفق تری را برای آن ها به ارمغان بیاورد.